ผู้คนในนิวฟันด์แลนด์และลาบราดอร์ซึ่งอยู่โดดเดี่ยวในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือได้พัฒนาศัพท์ที่ละเอียดอ่อนและสวยงามเพื่ออธิบายสภาพแวดล้อมของพวกเขา
ใกล้จะถึงฤดูใบไม้ผลิ Equinox แล้ว Ryan Snoddon นักอุตุนิยมวิทยาของ Canadian Broadcasting Corporation ใน Newfoundland and Labrador เรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ “หวังว่านี่คือชีล่า” เขากล่าวในการออกอากาศทางเว็บตอนเช้าตรู่ เขากำลังอ้างอิงถึงภรรยาของเซนต์แพทริก ซึ่งตามนิทานพื้นบ้าน มีหน้าที่ดูแลหิมะก้อนสุดท้ายทั่วทั้งแผ่นดินก่อนฤดูใบไม้ผลิ อาจเป็นการคาดการณ์ในแง่ดีมากเกินไปในมุมที่มีพายุรุนแรงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ แต่สน็อดดอนสามารถมั่นใจได้ในสิ่งหนึ่ง: ผู้ชมของเขาจะเข้าใจศัพท์แสงระดับภูมิภาคชิ้นนี้ เป็นหนึ่งในคำศัพท์นับพันที่ใช้เฉพาะในจังหวัดทางตะวันออกสุดของแคนาดา ซึ่งภาษาและภูมิทัศน์มีความเกี่ยวพันกันอย่างลึกซึ้ง
แคชของคำที่ใช้อธิบายสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของนิวฟันด์แลนด์และลาบราดอร์นั้นกว้างใหญ่ไพศาลและกว้างใหญ่พอๆ กับตัวจังหวัดเอง ทั้งทางภูมิศาสตร์ บรรยากาศ อาชีวศึกษา บทกวี และเช่นเดียวกับชีวิตส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ตามแนวชายฝั่ง ขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ
เกาะนิวฟันด์แลนด์และลาบราดอร์ที่รู้จักกันในนาม “เดอะร็อค” เนื่องจากแนวชายฝั่งขรุขระและดินที่ทะลุผ่านไม่ได้ เป็นจุดแวะพักแห่งแรกในอเมริกาเหนือสำหรับกลุ่มชนชาติยุโรปที่มีประวัติศาสตร์และคำศัพท์เกี่ยวพันกันในโลกใหม่อันห่างไกลนี้ ในขณะเดียวกันชาวพื้นเมือง—Inuit และ Innu ใน Labrador, Mi’kmaq ทางตะวันตกและตอนกลางของ Newfoundland— มีภาษาที่หลากหลายซึ่งผู้มาใหม่ยืมเป็นครั้งคราว อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ขาดหายไปคือคำพูดของ Beothuk ชนพื้นเมืองของเกาะที่ถูกกำจัดไปพร้อมกับภาษาของพวกเขาในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เศษคำศัพท์ของพวกเขาถูกคัดลอกโดยผู้ตั้งถิ่นฐาน (แม้ว่าจะไม่ดี) แต่ไม่มีคำพูดใดที่ถูกนำมาใช้เป็นภาษาอังกฤษ
ต้นกำเนิดของการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรปเริ่มต้นด้วยการมาถึงของนักสำรวจ John Cabot ซึ่งมาถึงเกาะ Newfoundland ในปี 1497 และอ้างสิทธิ์ในอังกฤษ Cabot กลับมายังยุโรปพร้อมกับเรื่องเล่าที่น่าอัศจรรย์เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์ของปลาค็อด น้ำมีปลาหนาแน่นมาก ตามตำนานเล่าว่า คุณสามารถเดินข้ามหลังไปถึงฝั่งได้ ตามมาด้วยการตกปลาในน่านน้ำที่ชาว Basques, ฝรั่งเศส, สเปน, โปรตุเกส, ไอริชและ West Country English ตามมาด้วยการตกปลาในน่านน้ำที่ล้อมรอบเกาะและลาบราดอร์ สิ่งที่เดิมเป็นสถานีประมงตามฤดูกาล ได้ขยายไปสู่ชุมชนถาวรที่เรียกว่าเอาท์พอร์ต ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 การตั้งถิ่นฐานเล็ก ๆ ล้อมรอบแนวชายฝั่งและเชื่อมต่อกันด้วยทะเลเท่านั้น (ไม่ถึงปี 1949 ที่ภูมิภาคนี้มีทางหลวงสายหลักสายแรกเมื่อนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของการปกครองของอังกฤษ
ภาษาเบ่งบานในความโดดเดี่ยวนี้โดยได้รับแรงบันดาลใจจากสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติและไม่คุ้นเคยและได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมโลกเก่า คำพูดมาจากทุกที่ ชาวประมงสเปนนำ bacalao มาซึ่งชื่อของพวกเขาคือปลาค็อด Dwy เพื่ออธิบายพายุกะทันหันสั้น ๆ ถูกนำเข้าจาก West Country English นักเล่นกลในท้องถิ่นถูกเรียกว่าสเลวีนซึ่งเป็นลูกบุญธรรมของชาวไอริช ผู้มาใหม่เลือกคำที่ผูกติดอยู่กับสถานที่แล้ว เช่น tabanask ศัพท์ภาษา Innu anglicized สำหรับแคร่เลื่อนหิมะและคำว่า Mi’kmaq babbish หมายถึงหนังสัตว์ที่ยืดออกซึ่งใช้ในฐานรองเท้าลุยหิมะที่สลับซับซ้อน เช่นเดียวกับซินา คำที่ชาวเอสกิโมใช้อธิบายขอบทุ่งน้ำแข็งที่ลอยอยู่
แต่ซินายังไม่เพียงพอ—มีน้ำแข็งและหิมะหลายประเภทในน่านน้ำชายฝั่งซึ่งชาวประมงยุคแรกๆ จับปลาได้ การตั้งชื่อกลุ่มหินที่ไม่คุ้นเคยเหล่านี้ เช่น น้ำแข็งอ่อนใกล้ชายฝั่ง (lolly) หรือก้อนน้ำแข็งและหิมะในน้ำทะเล (คราบสกปรก) มีความสำคัญยิ่งต่อการอยู่รอด
ด้วยเหตุนี้ ภาษาจึงมักเป็นอาชีพและมีรากฐานมาจากวัฒนธรรมการประมง ดังนั้นคำศัพท์มากมายที่ใช้อธิบายทุกขั้นตอนของการพัฒนาตราประทับ ตั้งแต่เสื้อคลุมสีขาว (ทารก) ไปจนถึงแจ็กเก็ตขาดๆ
สำหรับผู้พยากรณ์อากาศเช่น Snoddon ภาษามีความสำคัญคล้ายกันและเชื่อมโยงกับอาชีพ นอกจากแปรงของชีล่าแล้ว เขายังคอยรายงานสภาพอากาศด้วยคำศัพท์ในท้องถิ่นเป็นประจำ วันที่มืดครึ้ม ชื้นและมีหมอกปกคลุม และเขาเรียกร้องให้ RDF อยู่ตลอดเวลา (ตัวย่อประจำภูมิภาคที่ใช้สำหรับฝน ฝนตกปรอยๆ และหมอก) จนถึงตอนนี้เขายังไม่สามารถใช้แวว—คำเรียกฝนเยือกแข็งที่ก่อตัวเป็นน้ำแข็งบนกิ่งไม้และสายไฟ—หรือพายุนางฟ้า ลมกระโชกอย่างกะทันหันที่ดูเหมือนว่าจะมาจากที่ไหนสักแห่ง ราวกับว่าร่ายมนต์จากพลังเหนือธรรมชาติ เมื่อได้รับการปลูกถ่ายจากออนแทรีโอ สน็อดดอนระมัดระวังในการเรียนรู้คำศัพท์ก่อนเพื่อที่เขาจะได้รวมคำศัพท์เหล่านี้ในลักษณะที่ดูเป็นธรรมชาติ
“คุณคงอยากจะได้ชื่อเสียงตามท้องถนนของคุณเสียก่อน ก่อนที่คุณจะลองใช้คำพวกนี้” สนอดดอนกล่าว “คุณคงไม่อยากทำให้มันดูเหมือนว่าคุณกำลังพูดเพราะเห็นแก่พวกเขา”
เหตุใดนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์จึงมีศัพท์เฉพาะของตนเอง และเหตุใดคำต่างๆ ของจังหวัดที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมชายฝั่งทะเลจึงชัดเจนและซับซ้อน ฟิลิป ฮิสค็อก นักปรัชญาพื้นบ้านแห่งมหาวิทยาลัยเมมโมเรียลกล่าว
ผู้คนที่อยู่ห่างไกลจากวัฒนธรรมเผด็จการของเซนต์จอห์นซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัด แต่ยังรวมถึงสหราชอาณาจักรและแคนาดาด้วย ยิ่งมีความสำคัญน้อยกว่า ดังนั้นจึงมีไวยากรณ์ของสถานที่ที่เล่นในภาษาถิ่นของภูมิภาค “คำพูดที่สำคัญสำหรับคุณคือคำที่สะท้อนออกมาในตอนนี้” ฮิสค็อกกล่าว “ดังนั้น พวกเขาจะแตกต่างกัน พวกเขากำลังจะเปลี่ยน และพวกเขาจะตื้นตันใจด้วยความรู้สึกของท้องถิ่น”
ฮิสค็อกกล่าวว่าชาวนิวฟันด์แลนเดอร์และลาบราดอร์มีใจรักในภาษา โดยเฉพาะภาษาท้องถิ่น และสิ่งนี้มีส่วนทำให้สิ่งที่เขาเรียกว่า “สุนทรียศาสตร์” หรือ “คุณค่าทางกวี” ของคำศัพท์ของพวกเขา เขาอ้างอิงคำว่าละลายเงิน ซึ่งเหมือนกับกากเพชร ใช้เพื่ออธิบายน้ำแข็งที่ก่อตัวบนต้นไม้เมื่อฝนตกใกล้จุดเยือกแข็ง
อีกปัจจัยหนึ่งในการพัฒนาภาษาถิ่นที่แตกต่างกันคือ ประเพณีปากเปล่าของนิวฟันด์แลนด์และลาบราดอร์ เรื่องราวเหล่านี้มักเกิดจากความยากลำบาก ความทุกข์ยาก และความอุตสาหะในการเผชิญกับความยากจน โดยมีประเด็นที่สะท้อนถึงระบบศักดินาที่อืดอาดที่เห็นครอบครัวชาวประมงในชนบทเห็นพ้องต้องกันกับองค์ประกอบตามอำเภอใจและพ่อค้าในศูนย์กลางขนาดใหญ่ เรื่องเล่าเหล่านี้ได้รับแรงบันดาลใจจากโลกที่ทั้งดุร้ายและสวยงาม ทั้งดีและไม่ดี—การแบ่งขั้วที่เป็นหัวใจของนิทานที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมด เรื่องราวต่างๆ เช่น เพลง ได้รับการบอกเล่าด้วยจังหวะและน้ำเสียง จังหวะเวลา และที่สำคัญที่สุดคือการใส่ใจในภาษา บางทีอาจมีคำไม่เพียงพอที่จะอธิบายสภาพอากาศที่ไม่แน่นอนและดินแดนที่มีโขดหิน ประวัติอันซับซ้อนของผู้คนที่ตั้งรกรากอยู่ที่นั่น และทะเลที่ไร้ขอบเขตที่ล้อมรอบพวกเขา
คำศัพท์เป็นของเหลว เป็นบทสนทนาที่ต่อเนื่อง และมีเสน่ห์และเข้าใจยากราวกับนางฟ้าในนิวฟันด์แลนด์ ความพยายามในการอนุรักษ์กำลังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่กลุ่มคน (อ่าน: พวก) บนถนนจอร์จ แซงหน้ากันและกันด้วยคำแสลงในท้องถิ่น ไปจนถึงนักวิชาการที่รวบรวมและศึกษาคำพูดประเภทนี้เหมือนตัวอย่างในขวดโหล แต่เป็นศิลปินที่บุกตลาดด้วยภาษามรดกในจังหวัด
ตัวอย่างเช่น Marlene Creates รวบรวมภาษาของโลกธรรมชาติไว้ในงานวรรณกรรมและทัศนศิลป์ของเธอ ซึ่งเป็นส่วนสุนทรียภาพและการเมืองที่เท่าเทียมกัน และช่างคำอะไรสามารถต้านทานคำเช่น glim, แสงที่มองเห็นผ่านทุ่งน้ำแข็งที่ห่างไกลหรือแถบน้ำในน้ำแข็ง? คำเหล่านี้มีคุณภาพสร้างคำที่ยืมตัวเองไปเป็นภาษาโคลงสั้น ๆ : สเก็ตช์สำหรับชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ที่วางอยู่บนน้ำ sish ทั้งคำที่พรรณนาถึงเรือที่วิ่งผ่านน้ำเฉอะแฉะและเสียงที่เกิดขึ้น คุณสามารถได้ยินเสียงแตกในน้ำแข็งก้อนอิฐซึ่งแตกง่าย ทางน้ำแข็งนั้นตรงไปตรงมามากกว่า โดยที่เรือสามารถนำทางถาดที่หักได้
